Życiorys Kazimierza Kutza

Kazimierz Kutz
Kazimierz Kutz

Kazimierz Julian Kutz przyszedł na świat 16 lutego 1929 roku w miejscowości Szopienice, która jest obecnie jedną z dzielnic Katowic. Pochodził z rodziny robotniczej. Miał matkę Anastazję. Jego ojciec był kolejarzem i jednocześnie uczestnikiem powstań śląskich. Uczęszczał do gimnazjum w Mysłowicach. W 1949 roku rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi na Wydziale Reżyserii, których absolwentem został w 1954 roku. W tym samym roku podjął pracę w kinematografii w charakterze asystenta Andrzeja Wajdy przy realizacji filmu „Pokolenie”. W 1959 roku premierę miał film „Krzyż walecznych” będący jego debiutem reżyserskim. Produkcja ta poruszyła problematykę plebejską, której dotyczyła w późniejszym czasie większa część dorobku reżysera. W ciągu swojej kariery wyreżyserował ponad 20 filmów fabularnych, z czego 6 z nich dotyczyło Górnego Śląska („Sól ziemi czarnej”, „Perła w koronie”, „Paciorki jednego różańca”), około 20 spektakli teatru żywego planu („Kartoteka”, „Na czworakach”, „Spaghetti i miecz”, „Damy i Huzary”) oraz wiele spektakli Teatru Telewizji, między innymi „Do piachu” czy „Kartoteka rozrzucona”. W latach siedemdziesiątych pełnił funkcję głównego reżysera telewizji w Katowicach. Stworzył Zespół Filmowy „Silesia”, a także pełnił funkcję przewodniczącego w Komitecie Porozumiewawczym Stowarzyszeń Twórczych i Naukowych w Katowicach. Był pierwszym prezesem Śląskiego Towarzystwa Filmowego, wykładowcą na Wydziale Radia i TV w Uniwersytecie Śląskim oraz współorganizatorem I Kongresu Kultury Polskiej w Warszawie. W 1981 roku został internowany. W 1986 roku wrócił do Warszawy, jednak nigdy nie zerwał więzi łączących go z Górnym Śląskiem. W latach 1989-1991 zajmował stanowisko dyrektora ośrodka TV Kraków. Zajął pierwsze miejsce w plebiscycie na najwybitniejszego Ślązaka XX wieku organizowanego przez Gazetę Wyborczą. W roku 1997 zyskał zaszczytny tytuł Doktora Honoris Causa Uniwersytetu Opolskiego. Oprócz bycia reżyserem, realizował się także jako pisarz, scenarzysta filmowy, publicysta oraz felietonista. Cechował się niezależnością w osądach oraz niezwykle silną więzią łączącą go ze Śląskiem, czego dowodziło jego zaangażowanie w liczne wydarzenia kulturalne organizowane na Śląsku. Patronował on między innymi Festiwalowi Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje”, Festiwalowi Filmów Kultowych, Kongresowi Kultury na Górnym Śląsku. Ponadto, powołał on Radę Kultury Województwa Śląskiego oraz wspierał utworzenie niezależnej Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Stał na czele Społecznego Komitetu Budowy Muzeum Śląskiego i wspierał powstanie organizacji dla młodych twórców filmowych „Fabryka Silesia”. Był członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz ZAIKS. Za swój dorobek artystyczny otrzymał wiele tytułów i nagród. W życiu prywatnym miał żonę Iwonę oraz czwórkę dzieci, Gabriela, Tymoteusza, Wiktorię i Kamilę.